شیویـــدم+عکاســی+خیریـــه

  ســــلام دوستای مهربــــــــــــــونم.خوبیــــــــــد؟؟

ممنــــــــــــــون از اینکه نگران حال منو سجادم بودید عزیـــــــزانم و یک عــــــآلمه ممنونم به خاطر اینهـــــــمه دلـــداریاز خدا ممنونم که دوستان ماهی همچون شماها بهم داده

شیویــــدم خوبه شکرخـــــــــدا.هر روز بهم زنگ میزنــه و من روز به روز بیشتر بی تاب دیدنش میــــشم

   منم هـــمه ی تلاشمو میکنم برای خوب بودن ،قــــول دادم به زندگیــم

از صبح تا زمانی که سجادم بهم زنگ بزنه هی به خودم میگم این حرفو یادم باشه به شیویدم بگم اون حرفو یادم باشه بگم .فداش بشم که فقطم به حرفای مموشش گوش میده ،مهلت حرف زدم نمیدم بهش که

خدارو شکر هم جاش خوبه هم غذاهایی که بهشون میدن هم لباسای گرمشــــون.تازه قرار کلاشم بده مموچش

10روز گــــــــذشت از رفتن نفسم .میدونم واسه هر دومون سخت گذشت اما خوب این روزام پر از خاطرست

همین که میدونم با گذروندن این روزا یعنی داریم به روزای باهم بودنمون نزدیک میشیم کلـــــــــــــــی آرامش میگیــــــرم...

سه شنبه ی پیش استاد عکاسی در فضای بازمون نیومد .به پیشنهاد بچه ها 2تا ماشین شدیم تا بریم عکاسی .منم گفتم فکر خوبیه یکم روحیمم عوض میشــه

حرکت کردیم و بعد از 15دقیقه افتادیم تو جاده چالوس.قرار بود بریم آبشار هفت چشمه بعد از کلی دور دور کردن و گشتن بالاخره پیداش کردیم.آبشار داخل محوطه ی یه رستوران بود .بعد از ورود با یه سری صخره و...مواجه شدیم.پاچه هارو دادیم بالاو دوربینارم انداختیم گردنمونو بسم ا...

یک وضعی بــــــــــــــــــــــود.تمام کفشامون گلی شلوارا گلــــــــی

خدا خیرش بده آقای حکمت و همه جا مراقبمون بود( آتش نشان آخه) ویلا چپل چلاغ میشدیـــم هممـــــــون

خلاصه اینکه یه سری عکس گرفتیمو بعدشم پیش بسوی دانشـــــــــــــگاه و درس...

اینم عکس آبشار هفت چشمه.  پیشنهاد میکنم یه سر برین البته اگه اهل کوهنوردی هستیـــد:

  پنج شنبه ام به دعوت زهرای عزیزم(دوست وبلاگی) با پدرم رفتیم به بازارچه خیره زلزله زدگان آذربایجان. برای اولین بار دو دوست وبلــــآگی مهربونمو اونجا دیـــــــــــــــدم.زهرا و شقایق نــــازنیــــــنم،که همیشه بهترین دوستانم بودندو میمـــــونند.

راستشو بخواید تا به حال تو اینجور خیریه ها شرکت نکرده بودم.آنچنان شوق و انرژی  اونجا حاکم بود که آدمو به وجد میاورد.همون لحظه چقدر به خودم افتخار کردم که ایرانی ام و یه همچین هموطنانی دارم .برای کمک به هموطنان آذربایجانیشون از هیچ کمکی دریغ نمیکردند و این یعنی خــــود غــــــــــــــــــــــرور...

زهرای عزیزم از تمام زحماتی که برای این خیریه کشیدی ممنونم.شاهد تمام خستگیهات بودم اما بروی خودت نمیاوردی و همچنان با انرژی به کار خودت ادامه میدادی.به داشتن دوستی چون تو افتخـــآر میکنــــم

اینم عکسهایی از اون روز

خانومی که با لباس زیبای محلیش در حال بافتن تخته فرشی بود:

و دست نوشته های این مردم دلسوز که از خودشون به یادگار گذاشتن:(منم که یادم رفت بنویسم)

ممنون ازاینکه به کلبه ی منو شیویدم سر میزنید دوستای نــــــآزم

مراقب خودتونو همراهتون باشیــــــــد

لحظه هاتون شیرین و شــــکــــــلاتی

و اما برای تـــــارو پــــــودم:

من هر روز و هر لحظه نگرانت می شوم که چه می کنی !؟

پنجره ی اتاقم را باز می کنم و فریاد می زنم

تنهاییت برای من ...

غصه هایت برای من ...

همه بغضها و اشکهایت برای من ...

بخند برایم بخند

آنقدر بلنــــــــــــــد

تا من هم بشنوم صدای خنده هایت را...

صدای همیشه خوب بودنت را

دلم برایت تنگ شده

دوستــــــــــــت دارم ... 

چشم انتظارت مهســــــــــــــا