کلبه ی کوچولوی 2 سالمون

سلام به دوستای عزیزتر از جانم که تعدادشون زیاده از دستم خارج شده

میترسم دونه دونه نام ببرم کسی رو جا بندازم اما بهناز جان دختر خاله ی کوچولومون

 (از لحاظ جثه :) )متفاوته و جاش تو قلب ما همیشه بیادشیم و نگرانش

حتی اگه خودم نباشم از مهسا میپرسم جویای حالتون هستم مشکلاتتون برام مهمه و وقتی میشنوم ناراحت میشم البته جز دعا کاری ازم بر نمیاد

برای همه آرزوی موفقیت میکنم کاش همیشه شادیهاتون رو ببینم 

اما هدف اصلی از نوشتن این مطلب یه موضوع دیگه هم هست

چی ؟

شهریور ماه سال 89 یعنی دو سال پیش من تصمیم گرفتم

یک کلبه ی کوچیک توی این فضای بزرگ مجازی بسازم که هر وقت دلتنگ ماه شبهام میشم

بیام و توش بنویسم و هزار البته حالمو عوض کنم

2 سال از اون روز میگذره و امروز این کلبه شده مکانی برای ابراز دلتنگی های منو مهسام

دوستای مهربونی هم داریم که هر روز یاد ما میکننو در کلبه رو باز میکننو میام تو خونه ی

خودشون قدمشونم روی چشم

خلاصه دلم میخواست این جمله هارو به عنوان یادگاری بنویسم

تا همیشه یادمون باشه این کلبه ی کوچیک روزهاست که لبریز از عشق و علاقست

و به لطفش دوستای ارزشمندی رو پیدا کردیم

و اما ماه من که مدتیه خانوم مدیر اینجاست البته نا گفته نماند خانوم مدیر زندگیه منم هست

مدیر قابل ، باهوش و دوست داشتنی :)

دو سالگی کلبمون رو بهت تبریک میگم گل نازم از خدا میخوام تا وقتی ما هستیم

این کلبه ی کوچولو هم در کنار ما وجود داشته باشه و فرصت کنیم بهش سر بزنیم

دوستدار همیشگی تو ماه من

تقدیم به ماه شبهام (مهسا)

بعدا نوشت مهسا:دوستای گلم نزدیک به یک هفته ای نیستم.اما هرلحظه بیادتونم.راستی به کلبمون سر بزنیدیه وقت خاک نگیره