به تو دست می‌سایم و جهان را در می‌یابم،

به تو می‌اندیشم
و زمان را لمس می‌کنم
معلق و بی‌انتها
عُریان.

می‌وزم، می‌بارم، می‌تابم.
آسمان‌ام
ستاره‌گان و زمین،
و گندم ِ عطرآگینی که دانه می‌بندد
رقصان
در جان ِ سبز ِ خویش.

از تو عبور می‌کنم
چنان که تُندری از شب. ــ

می‌درخشم
و فرومی‌ریزم.

تقدیم به ماه شبهام (مهسا)